Tak na wdechu

Czy kiedykolwiek zdarzyło Wam się rozmawiać z Norwegiem, Szwedem lub Duńczykiem i mieć poważne wątpliwości co do kondycji jej/jego płuc?

Jeśli tak, to prawdopodobnie usłyszeliście słowo „tak” w skandynawskiej odsłonie przypominające nieco dźwięk zapowietrzającego się odkurzacza 🙂

Z szybkim wdechem (a w zasadzie mówieniem na tzw. „wdechu”) zamiast standardowego „ja” możemy spotkać się w całej Skandynawii (również w Finlandii). Używane jest w sytuacjach, kiedy chcemy pokazać naszemu rozmówcy, że go słuchamy, lub odpowiedzieć twierdząco na jakieś pytanie.

Tzw. „tak na wdechu” używa się w odpowiedziach na codzienne, stosunkowo błahe pytania. W przypadku bardziej ważkich tematów, usłyszymy raczej standardowe, wyraźne „ja” lub, również bardzo popularne, „aa”.

Warto o tym pamiętać oświadczając się swojej wybrance/wybrankowi ze Skandynawii. Jeśli w odpowiedzi na pytanie: „Wyjdziesz za mnie?”, usłyszysz długi i gwałtowny wdech, to prawdopodobnie nie jest to „tak na wdechu”, tylko wyraz szoku i niedowierzania i być może chęci ucieczki.

Skąd wziął się taki sposób przekazywania słowa „tak”? Na to pytanie ciężko odpowiedzieć. Jedna z teorii głosi, że w dawnych czasach, aby uniknąć przeziębienia w surowym północnym klimacie, wdychano powietrze zamiast marnować czas na wyraźne artykułowanie słowa „ja”. Jak na razie, nikomu nie udało się tej teorii potwierdzić, ale brzmi całkiem prawdopodobnie 🙂

„Tak na wdechu” ma różne warianty. Zazwyczaj jest kojarzone z północną Szwecją. Poniżej krótki reportaż o tamtejszej odmianie tego ciekawego zjawiska 🙂

https://www.youtube.com/watch?v=URgdIAz4QNg